Pesto-d'aigo
Lagarosiphon major
Hydrocharitaceae
Noms en français : Élodée crépue, Peste d'eau.
Descripcioun :La pesto-d'aigo es uno planto que nous vèn dóu cèntre de l'Africo e que coumenço de se vèire dins quàuquis estang e mueio de Prouvènço. Se dis qu'èi di proun envahissènto. Douno d'èr is eloudèio, mai li fueio soun bèn mai sarrado e torso. Pèr l'ouro sèmblo que i'ague soulamen de pèd femello.
Usanço :S'apren à l'aquarioufilìo s'aquesto planto s'atrovo au nostre. Agrado pèr-ço-que crèis rapidamen.
Port : Grando erbo
Taio : 50 à 100 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Idroufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Lagarosiphon
Famiho : Hydrocharitaceae
Ordre : Alismatales
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : 3
Ø (o loungour) flour : 2 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 200 m
Aparado : Noun
Remarco : Planto envahissènto
Jun à setèmbre
Liò : Aigo
- Estang
- Mueio
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Óurigino Africo-Cèntre
Ref. sc. : Lagarosiphon major (Ridl.) Moss, 1928
Co-de-lèbre
Polypogon monspeliensis
Poaceae Graminaceae
Nom en français : Polypogon de Montpellier.
Descripcioun :La co-de-lèbre trachis la primo dins li prado umido, li mueio e li ribeirés. Es uno planto sènso péu emé uno paumo cihado e sedouso en formo d'espigo de 1 à 12 cm. Soun li glumo que soun barbudo, au mitan, la flour a uno pichoto arèsto (fotò). Pòu veni dins li relarg un pau sala.
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 10 à 80 cm
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Polypogon
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Ordre : Poales
Coulour de la flour :
Verdo
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 1 à 12 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 800 m
Aparado : Noun
Mai à avoust
Liò : Prado umido
- Mueio
- Ribiero
Estànci : Termoumediterran à Coulinen
Couroulougi : Estenoumediterrano
Ref. sc. : Polypogon monspeliensis (L.) Desf., 1798